



مادام بواری / گوستاو فلوبر / مهستی بحرینی
نو
650٬000 تومان
مشخصات کالا
| سال چاپ | پس از 1400 ش - 2021 م |
| ژانر | ادبیات کلاسیک |
| ملیت رمان | اروپایی و استرالیایی |
| نوع چاپ کتاب | چاپ اصل |
توضیحات بیشتر
مادام بواری، رمانی نوشته ی نویسنده ی فرانسوی، گوستاو فلوبر است که برای نخستین بار در سال 1856 منتشر شد. شخصیت اصلی داستان این رمان برای فرار از آزردگی ها و پوچی زندگی خود، از انجام هیچ کاری دریغ نمی کند. اِما بواری، نماینده ی همه ی زن های خانه دارِ مستأصل است. او، زنی زیباست که حوصله اش از زندگی روزمره سر رفته است. از همین رو، اِما در تلاشی برای تبدیل زندگی اش به چیزی که می خواهد، پول هایش را بدون حساب و کتاب، خرج لباس و وسایل خانه می کند و وارد دو رابطه ی عاشقانه ی پنهانی نیز می شود. اما با پیشروی داستان، جز قلبی شکسته و بدهی هایی کلان، چیزی برای اِما باقی نمی ماند و او دست به اقدامی می زند که عواقب تراژیکی برای همسر و دخترش خواهد داشت. رمان مادام بواری، یکی از تأثیرگذارترین کتاب ها در سبک رئالیسم است و به عنوان شاهکار بزرگ فلوبر، در زمره ی برترین آثار ادبی تاریخ قرار می گیرد.
000000000000000000000000000000000000000000000000000
مادام بوواری نخستین اثر گوستاو فلوبر، نویسنده نامدار فرانسوی است که به عنوان یکی از برجستهترین آثار او به شمار میآید.فلوبر بعد از نوشتن اثری به نام وسوسه سن آنتوان از دوستان منتقد خود، ماکسیم دوکان و لویی بونه، دعوت کرد تا داستان را برای آنها بخواند، ولی آن دو، داستان را اثر بدی برشمردند و به او پیشنهاد کردند که داستان دیگری درباره دلونه، از آشنایان آنها، بنویسد.
بر این اساس، فلوبر شروع به نوشتن داستان مادام بوواری کرد و سعی کرد که داستان بر اساس شخصیتهای واقعی بنویسد و با استفاده از مشاهدات و ذهن خود وقایع را در طول داستان گسترده کند. برای مثال اما بوواری همسر دلونه است.
نگارش مادام بوواری از سپتامبر 1851 تا آوریل 1856 به مدت پنچ سال در کرواسه طول کشید. در این مدت فلوبر روزانه بیش از چند خط نمینوشت و مرتب مشغول ویرایش نوشتههای پیشین بود و هر آنچه را که بر کاغذ میآوردهاست با صدای بلند برای خود میخواند.
او برای غنا بخشیدن به داستان علاوه بر بیان داستان اصلی، به بیان چند خاطره و چگونگی ارتباطش با لوییز کوله پرداخته است. او که بسیار با شخصیت مادام بوواری همذاتپنداری میکردهاست، در نامهای گفتهاست که هنگام نوشتن صحنه سمخوردن اما بوواری، مزه آرسنیک را در دهان خود احساس میکردهاست.