سرخ و سیاه / هانری بیل استاندال

سرخ و سیاه

نویسنده: هانری بیل استاندال
مترجم: عبدالله توکل

سرخ و سیاه شاید اولین کتابی است که شخصیتی از توده ی مردم را در یک چشم انداز پهناور تاریخی، همراه با کاووش عمیق روانی مطرح می کند...

«سرخ و سیاه» در سال 1830 میلادی و با عنوان اصلی «Le Rouge et le Noir» توسط استاندال نوشته شد. برخی از منتقدان امروزی این کتاب را «برترین رمان فرانسوی قرن 19» میدانند. استاندال در این کتاب ماجرای جوان دهقانزادهای را نقل میکند که از روی جاهطلبی دست به اقداماتی میزند ولی برای ارضای جاهطلبی خود میان کشیش شدن و یا نظامیگری مردد میماند.

آنتوان برته ، پسر خانواده ­ای پیشه ­ور، بسیار زود به سبب تیزهوشی ­اش در نظر کشیش خود ممتاز شمرده می ­شود. کشیش او را وارد مدرسه علوم دینی ثبت نام می­ کند، اما دیری نمی­ گذرد که به علت ضعف مزاج از این مدرسه بیرون می­ رود. آنوقت، معلم سرخانه بچه­ های مردی به نام موسیو میشو می ­شود و کمی پس از آن، با زن صاحبخانه روی هم م ی­ریزد و به اصطلاح فاسق او می­شود.

بار دیگر به مدرسه علوم دینی می­ رود. اما اقامتش در این مدرسه، که اینبار مدرسه بزرگ علوم دینی گرنوبل است، مثل اقامتش در آن مدرسه نخست، به درازا نم ی­کشد. آنگاه، برته شغل تاز ه­ای پیدا م ی­کند و معلم سرخانه موسیو دوکوردون می ­شود. 

داستان این رمان به زندگی مردی جوان به نام جولین سورل می پردازد. او دانشجوی علوم دینی است، اما ناپلئون را تحسین می کند و رویای پیروزی های نظامی را در سر می پروراند. زمانی که جولین به عنوان مُدرس فرزندان شهردار استخدام می شود، خیلی زود زن شهردار را اغوا می کند و بعد از آن به پاریس می رود و دخترِ مردی نجیب زاده را شیفته ی خود می سازد.

به تدریج این باور در ذهن سورل شکل می گیرد که راز موفقیت، فریبکارتر و فرصت طلب تر بودن از فریبکاران و فرصت طلبانی است که در همه جا دیده می شوند. اما زمانی که ثروتمندان و قدرتمندانی که سورل بسیار تحسینشان می کند، علیه او متحد می شوند، این شخصیت بر لب پرتگاهی مرگبار قرار می گیرد.