عکس ایرن یا ایران بازیگر ارمنی ایرانی

ایرن زازیانس (به ارمنی: Իրեն Զազյանց؛ 20 مرداد 1306 7 مرداد 1391) با نام هنری ایرن، هنرپیشهٔ ایرانی ارمنیتبار تئاتر، سینما و تلویزیون بود

ایرن بازیگری را از تئاتر فردوسی آغاز کرد. در سال 1329، به دعوت عبدالحسین نوشین و لرتا، ایرن به جمع بازیگران تئاتر سعدی در برنامه افتتاحیه این تئاتر پیوست و در نمایشهای شنل قرمز، بادبزن خانم ویندرمیر و چراغ گاز بازی کرد. وی سپس به سینمای ایران راه یافت و تا زمان انقلاب در حدود 30 فیلم سینمایی بازی کرد که از بین آنها میتوان به فیلمهایی همچون چشم به راه، قاصد بهشت، چشمه آب حیات و مروارید سیاه، محلل، بلوچ، برهنه تا ظهر با سرعت و خروس اشاره کرد. وی با کارگردانانی چون خسرو هریتاش، ساموئل خاچیکیان، اسماعیل کوشان، مسعود کیمیایی، امیر نادری و شاپور قریب کار کرد. او در سریالهایی چون سلطان صاحبقران و هزاردستان هر دو ساخته علی حاتمی هم نقشآفرینی کرد. ایرن پس از انقلاب در سالهای 1360 و 1361 در دو فیلم خط قرمز از مسعود کیمیایی و جایزه از علیرضا داوودنژاد بازی کرد. آخرین تصویر ایرن در فیلم شیرین از عباس کیارستمی بر پرده نشست.

بسیاری از ایرانیان بازیگری او در سریال تلویزیونی سلطان صاحبقران و تخت ابونصر را به خاطر دارند. وی پس از انقلاب 1357 از ادامه فعالیتهای هنری خود بازماند و اجازه نیافت که بر پرده سینما دوباره ظاهر شود. این هنرمند که پیشینهٔ نقشآفرینی در 26 فیلم سینمایی، 4 سریال تلویزیونی و چندین تئاتر را در کارنامه خود داشت، پس از ناامیدی از بازگشت به بازیگری، در دورههای آموزشی زیبایی و پوست شرکت کرد و این کار را برای امرار معاش در پیش گرفت.

، نویسنده و منتقد سینما معتقد است که:

ایرن مثل ستارگان فیلمفارسی نبود و با چشمهای عسلی و تیپ سینمایی فرنگی چندان تناسبی با ملودرامهای رقیق و ارزان، بهخصوص در سینمای دههٔ 1330 نداشت. زن در سینمای آن روزگار در دو منتهیالیه زن شکننده و خانگی، یا زن خیابانی و اهریمنی، تقسیمبندی میشد. ایرن نه چندان رام و شکننده بود که به موجودی خانگی بدل شود، و نه چندان اهریمنی بود که سویهٔ منفی را نمایندگی کند؛ بنابراین در سینمای کلیشهپرداز ایرانی کمتر بخت آن را یافت که جایگاه واقعی خود را پیدا کند.