رمان ایرانی لیدا زهرا مرادی 1396

در قسمتی از این کتاب می خوانیم: فرامرز خنده کنان رفت بیرون. فکر کنم نیمه های شب بود که یکی وارد اتاق شد خدارو شکر بارز فرامرز نبود. شاهین بود با ظرفی پر از زغال آمد و آن را کنار من گذاشت و گفت : می دونم هوای اینجا خیلی سرده چیز دیگه ای پیدا نکردم بیارم این تنها چیزی بود که به ذهنم رسید. نگاهی پر از سوال به شاهین انداختمو گفتم : به نظر نمیاد آدم بدی باشی چرا با فرامرز می گردی؟ .....