جهان ایرانی و ایران جهانی. محسن ثلاثی

. . 
#جهان_ایرانی_ایران_جهانی
اثر: #محسن_ثلاثی
#انتشارات_مرکز
#طراح_جلد_کتاب #ابراهیم_حقیقی
اندازه و نوع جلد: رقعی شومیز
تعداد صفحات: 499 صفحه 
سال و دوره چاپ: 1386 چهارم
کیفیت کتاب: خوب . چند صفحه با مداد یادداشت دارد و خط کشیده شده است. مطابق تصویر. 
قیمت: 283 تومان

شواهد تاریخی و مشاهده های عینی نشان می دهند که در رفتار فرهنگی ایرانیان رویکردی جهان گرایانه هست که باعث شده آمادگی پذیرش و جذب فرهنگهای دیگر و رابطه ی متقابل اثرگذاری و تاثیرپذیری با دیگر قومیت ها را داشته باشند، اقوام و فرهنگهای دیگر را با خود بیگانه نشمارند و به جای دفع و رد آنها و سر در لاک خود فرو بردن، به همدلی و سازگاری با آنان گرایش داشته باشند. دوری گزینی از جهان بزرگ و ستیز با آن خصلت ذاتی و اساسی و همیشگی فرهنگ ایرانی نبوده است. در کتاب حاضر کوشش شده این ارزیابی با استناد به واقعیت های فراوان مشهود در تاریخ ایران مبسوط و مستدل شود و در این زمینه شواهد موجود در زبان ایرانیان، دینهای اقوام ایرانی در طول تاریخ، ساختار سیاسی جوامع ایرانی، ادبیات و به ویژه شعر فارسی، هنرهای ظریفه و معماری بررسی و تحلیل شده اند و رگه ی جهان گرا و جهان پذیر نیرومند این فرهنگ نشان داده شده است.

#از_میان_متن:
«آنها در هیچ دورهای از تاریخ چند هزار سالهشان هرگز در منطقهای با مرزهای مشخص جغرافیایی ساکن و ثابت نبوده، بلکه در یک پهنه وسیع جغرافیایی و در واقع در سراسر جهان متمدن آن زمان پیوسته در تحرک بودهاند و همین تحرک، پویایی و سرزندگی ویژهای به آنها بخشیده و نگذاشته است که رابطه و تعلق عاطفی خاصی به یک منطقه اقلیمی خاص پیدا کنند و سرزمین خاصی را به عنوان زیستبوم اصلی و پایدارشان برگزینند و در نتیجه، خود را وابسته به آن بدانند و پاسداری از مرزهای آن را آرمان و وظیفه بنیادیشان قرار دهند. سرزمین اقوام ایرانی در تاریخ از جنوب سیبری تا بینالنهرین و آسیای صغیر تا هند و مرزهای چین کشیده میشد و از همان سپیدهدم تاریخ تا پیش از سده هجدهم، اقوام ایرانی در سراسر این پهنه گسترده پراکنده شده و همه این مناطق و در واقع بیشتر جهانِ واقع در مدار تمدن را سرزمین خود میدانستند. تحرک ایرانیان در دوران پیش از اسلام قوم ایرانی که شاخهای از اقوام هندو ایرانی (آریایی) به شمار میآید، در اواخر نیمه دوم هزاره دوم پیش از میلاد و اوایل هزاره نخست پیش از میلاد از سرزمین اصلیشان در شمالیترین بخش آسیای میانه به تدریج به سرزمینهای گرمتر مهاجرت کرده و از شمال شرق و غرب دریای خزر وارد فلات ایران شدند. این مهاجرت داوطلبانه نبوده و مانند دیگر موجهای مهاجرت اقوام آسیای میانه، بر اثر فشار اقوام دیگر از مناطق شمالیتر و سردتر به نواحی جنوبیتر و گرمتر، تحقق یافته بود. آنها پیش از رسیدن به فلات ایران، در مناطق جنوبی آسیای میانه با زندگی یکجانشینی و تمدن شهری آشنا شده بودند. "آریاییها که سرمای شدید آنها را از سرزمین اصلیشان بنهکن کرد، به سُغدیانا (بخارا و سمرقند) و مِرغیانا (مرو) وارد شدند و از آنجا به خاطر هجوم ملخها و قبایل دشمن به مناطق جنوبیتر، یعنی بلخ و سپس خراسان رسیدند و از آنجا در ایران پراکنده شدند". برخی از پژوهشگران تاریخ باستان، مانند لوکماناتیلک حتی از این هم پا فراتر گذاشته و سرزمین اصلی هندو ایرانیان (آریاییها) را منطقه پوشیده از برف قطب شمال میدانند و به آن نام "گهواره نژاد بشر" دادهاند. از وندیداد نیز چنین برمیآید که نخستین سرزمین قوم ایرانی (ایرانویج) میبایست یک منطقه بسیار سرد و قطبی بوده باشد: "در آنجا ده ماه زمستان است و دو ماه تابستان، اینان سردند برای آبها، سردند برای زمین، سردند برای درختان. چون زمستان درگذرد، آنگاه بیشترین تنگی (قحطی) است.»

#مطالعه_تاریخ #مطالعه_فرهنگ #مطالعه_جامعه_شناسی