جُلهای عشایری و روستایی ایران

قسمتی از کتاب:

«کلمه جل در زبان فارسی به معنای پوشش یا پوشاک است. این کلمه در باب تواضع و تحقیر به جای البسه دراویش و فقرا نیز به کار رفته است. البته این بدان معنا نیست که جل منسوجی کم بها بوده بلکه به این سبب است که دراویش و فقرادر موسم سرما و در باد و باران، پتو یا رواندازی را به روی سر و کول خود می اندازند و این درست همان کاربردی است که جل برای اسب دارد.»