سنگ صبور، صادق چوبک

اصطلاح سنگ صبور در فرهنگ عامهٔ ایرانی برای کسی یا چیزی به کار میرود که شنونده همه دردها و رنجهای آدمی است و معنای شکیبایی را دارد. سنگ صبور درد دلها را میشنود و غمخواری میورزد.

ساختار این رمان بر اساس تک گویی یا مونولوگ است. تمام شخصیتها در فصولی جداگانه به شیوهٔ راوی اول شخص و به زبان گفتاری حرف میزنند. فن یا صناعت رمان، شیوهٔ جریان سیال ذهن است که جیمز جویس پیشتر در رمان معروف خود اولیس اجرا کرده بود