کتاب آن مادیان سرخ

در «آن مادیان سرخیال»، محمود دولتآبادی بار دیگر نشان میدهد چرا هنوز بزرگترین روایتگر درد و زیبایی در زبان فارسی است. او اینبار سراغ امرؤالقَیس رفته؛ شاعری از دلِ صحرا، مردی میان عشق و خون، که شعر را برای زیستن میگوید و در دام قبیله و قانون انتقام قربانی میشود. دولتآبادی با نثری آهنگین و آگاهانه، قصهای مینویسد که در آن شعر، خون و اخلاق در هم میآمیزند.

این کتابِ کوتاه اما ژرف، سفری است از شعر جاهلی تا اندیشهی مدرن؛ پرسشی دربارهی آزادی انسان در برابر جبر سنت. در هر جملهاش میتوان صدای تاریخ را شنید، اما ضربان آن انسانی و امروزی است. نویسنده در دلِ روایت تاریخی، از ما میخواهد خودمان را بسنجیم: آیا هنوز هم در بندِ خون و قبیله نیستیم؟

«آن مادیان سرخیال» فقط یک داستان نیست؛ تجربهای است که هم ذهن را روشن میکند و هم دل را میلرزاند. خواندنش یعنی ورود به دنیای کلماتِ صیقلخورده، اندیشهی زلال و زبانی که هر سطرش ارزش دوبارهخوانی دارد.
اگر اهل ادبیات جدی، فلسفهی اخلاق یا زیبایی زبان هستید، این کتاب باید در کتابخانهتان باشد.

منابع: معرفی نشر نگاه، نقدهای طاقچه، و مقالات سبکشناسی آثار دولتآبادی.