10 عدد کاست قدیمی _ معین و مهستی

مهستی بانوی نجیبِ موسیقی ایران
صدای مهستی مثل نسیمی بود که از باغ خاطرهها میگذشت؛ لطیف، گرم، و پر از وقار.
وقتی میخوند:
«دل من با دل تو قهره، نمیدونی چرا؟»
آدم حس میکرد انگار تمام رنج دنیا توی اون تحریر کوتاه جا گرفته.
صدایی که مادرانه بود، عاشقانه بود، و همیشه به دل مینشست؛ مثل لبخند در روزهای بیلبخند.

---

معین صدای عاشقِ همیشه منتظر
و در کنار اون صدای آرام و مهربون، معین ایستاده بود؛ مردی با نگاهی غمگین و صدایی که همیشه بوی دلتنگی میداد.
از «نماز» تا «مسافر»، از «همسفر» تا «به تو میاندیشم»، ترانههاش همه روایت دلهایی بودن که هنوز باور داشتن عشق مقدسه.
او با هر نت، با هر کلمه، مثل شاعری میخوند که هنوز از امید دل نکنده.

---

حالا فکر کن ، یه نوار کاست داری که یه طرفش مهستی میخونه و اونیکی معین.

طرف مهستی پر از دلسوزی و لطافت زنانهست،
و طرف معین، پر از زمزمههای عاشق خستهای که هنوزم چشمبهراهه.

وقتی نوار میچرخه و هر دو صدا پشت هم پخش میشن،
انگار عشق، شکل میگیره 
نه جوانی و نه پیری،
فقط عشقی که از دلِ زمان گذشته و هنوز زندهست.

---

مهستی و معین یعنی پیوندِ صداقت و احساس؛
یعنی ترانههایی که بوی خانههای قدیمی میدن،
بوی نوار کاست و ضبطهای دو بلندگو،
بوی روزهایی که عشق هنوز ساده بود...

1. معین
2. مهستی
3. ناهید وشهرام
4. ابی
5. حمیرا
6. گوناگون
7. اندی
8. احمد آزاد
9. سامان
10. مجتبی کبیری