سه نمایشنامه اقتباسی
نو
50٬000 تومان
مشخصات کالا
| سال چاپ | 1390-1399 ش -2020-2011 م |
| نوع چاپ کتاب | چاپ اصل |
توضیحات بیشتر
برداشتی از داستان کوتاه "درشتی" اثر علیاشرف درویشیان
آدمها
1. علاءالدین نسبتاً پیر
2. نبات جوان
3. سیروان نوجوان
4. صادق ساچمه همسن علاء
5. آسیه پیر
یک:
(صدای چرخش و نالهی قلم خوشنویسی در تاریکی... نور گشوده میشود به گوشهای از خانهی کمسلیقه اما دوستداشتنی "علاءالدین" که در آن، چون همیشه، گوشهای نشسته، مشغول کار خطاطی است. عمیقاً پیداست که زنی در زندگی او نیست. از شمایلش، از سلیقهاش، از پوششش. عینکی تهاستکانی دارد که آویزان گردنش است. مینویسد. آنسوتَرَک "نبات" نشسته. جوان، محجوب، و کمی معذب. لحظاتی در سکوت آن دو فریاد پرزجر قلم "استاد علاء" را داریم. نبات منتظر و مضطرب به علاء خیره است و علاء بیهیچ نگاهی مینویسد. بیرون به نظر بارانی است.)
علاء گفتی اسمت چی بود؟
نبات "نبات"!
علاء چه اسمی!
نبات معذرت میخوام!
علاء چرا؟
نبات اسمم...
علاء چشه؟
نبات بد نیست؟
علاء (عینک به چشم میزند و نیمنگاهی میکند.) شیرینه!
نبات ممنونم.
علاء چرا؟
نبات (لبخندی میزند ـ گیج) اسمم...
علاء (مکثی میکند.) اومدی پی پسره؟
نبات "سیروان"! ها!
علاء کجا دیدمت؟
نبات نمیدونم.
علاء مال این دور و برایی؟
نبات نه!
علاء از کجا میآی؟
نبات از همین جا. ولی... خودم... یعنی پدرم مال کوههای سبلانه!
علاء پس شیرینی اسمت هم از اونجا میآد.
نبات نه!
علاء ...
نبات نبات که ترکی نیست.
علاء شیرین که هست. عین عسل همون جا!
نبات معذرت میخوام... ممنونم!
علاء این درسته که میگن، تو سبلان، قد گلها از آدمها بلندتره؟
نبات درسته!
علاء اینجا چه میکنی؟
نبات دو ساله اینجام. دریای جنوبو دوست دارم.
علاء ؟!
نبات آبان پنجاه و هفت، یکی یه دونه تیر خوردن!
علاء کیا؟
نبات پدر و مادرم. پدرم تو خیابون، مادرم تو خونه از یه دزد! منم نموندم.
علاء جنوب... اینهمه شهره. اینجا چه میکنی؟
نبات آشنا دارم اینجا!
علاء "صادق ساچمه"!
نبات ها؟!
علاء کَسِت اونه؟
نبات ها!
علاء هه! میگن زندگی مام موقته. ولی کو؟! لاکردار کِش میآد! جونمونو نمیسونن بریم پی کارمون! من رضا شاهو دیدم! جوون بودم اون موقع!
نبات (لبخندی میزند.) ...
علاء (به طرف نبات برمیگردد.) الآن پیرم؟
نبات نه شکر خدا!
علاء راس میگی؟
نبات بعله!
علاء پیداس مهربونی!
نبات ممنونم.
علاء با این بر و رو و... مهربونی، ... تو رو چه به صادق ساچمه؟
نبات (گیج) معذرت میخوام... ممنونم!
علاء میدونی چیکارهس؟
نبات آقا صادق؟
علاء اوم!
نبات فکر کنم بدونم! چند باری وردست مجلسش بودم.
علاء (سیگاری روشن میکند ـ قلم را زمین میگذارد.) از پیش صادق که بیای، نباس دود اذیتت بکنه!
نبات ؟!
علاء کارش فقط خرید و فروش نیست. قُلّاجهای بدی هم میزنه. سالهاست.
نبات یعنی چی؟
علاء کارش همینه! که تریاک بکشه و گیج بشه. مجلس کدومه؟ زارون؟! (میخندد.)
نبات (دست و پایش را جمع میکند.) معذرت میخوام!
علاء چرا؟
نبات کارش...
علاء به تو چه؟
نبات آشناس!
علاء منم از این آشناها زیاد دارم. راحت باش!
نبات ممنونم! (مکث طولانی) ولی دیدم ازش که باد کافر از تن این و اون انداخته. پدرش بابازارِ اسمیای بوده این حوالی. اما میگن خودش هم زبون از ما بهترون رو میدونه.
علاء بودم باهاش! یه زمانی خواستم نون درآرم. خیر سرم خاطرخواه شده بودم. گفت بیا کنارم. رفتم. تو یکی از سفرامون خوردیم به بارون! نزدیکای کازرون بودیم. میاومدیم طرف بندر. بارون هم که سیل، عین امروز! اووَه مال خیلی وقت پیشه این حرف! نشست پای بساط. گفت: «تو این آب و هوای نموک نکشیم، چی کار کنیم؟ سیگار تو این رطوبت از هم وامیره.» بعد لباشو چسبوند به پستونک وافور و هی مک زد! اون موقع هم مثل همینالآن، لب بالاییش عین لیفهی تنبون خوابیده بود رو دندوناش! اونوقت باید میدیدی با اون لب چه میکنه، حُقهی بیصاحابو! رفته بودم تو بحرش! یه خرده که گیج شد، شروع کرد. همهچی رو ریخت رو دایره! تو چند تا شهر صیغهای داشت. یه سیزده ساله تو بندرعباس، یه شونزده ساله تو آبادان، اینجام که زار و زندگیش بود. یکیشونو دیدم. دختر زبونبسه عین عروسک آبنوس! بعض شما نباشه!
نبات (معذب) معذرت میخوام... ممنونم!
000000
