ذیل نفثه المصدور

(لطفا حتما  قبل از خریدتان برای آگاهی از موجود بودن از طریق ارسال پیام  سوال بفرمایید - باتشکر از توجهتان)

ذیل نفثة المصدور

نویسنده  نجم الدین ابوالرجاء قمی

رونویسی   دکتر سید حسین مدرسی طباطبائی

انتشارات  کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی

سال چاپ  1389

تعداد صفحه  364

قطع وزیری جلد سخت

توضیح موکد : نسخه حاضر با کیفیت بسیار بالا مطابق  چاپ اصلی باز چاپ شده است ، که طرح جلد آن ممکن است با چاپ اصلی متفاوت باشد.(چون نسخه چاپ اول آن بسیار کمیاب شده است جهت دسترسی خریداران ارجمند این خدمت ارائه می گردد. ایضا که چاپ روی کاغذ 70 یا 80 گرم انجام میپذیرد) 

خلاصه

این کتاب، تکمله ای است بر«نفثه المصدور فی صدور زمان الفتور و فتور زمان الصدور»، تالیف«انوشیروان بن خالد»، در تاریخ وزرای سلاجقه. نویسنده آن، «نجم الدین ابوالرجاء قمی»، از مستوفیان و مترسلان اواخر قرن ششم ه. ق است. او حوادث دوران را از همان تاریخ که «انوشیروان بن خالد» وانهاده بود، پی گرفته و تا روزگار وزارت «قوام الدین درگزینی» ادامه داده است. آنگاه به مرور، ماجراهای دوران وزارت سه تن دیگر از وزیرانی را که تا میانه سال 584 ه.ق برآمدند، بر اثر خود افزوده است. این متن، شامل اطلاعات ارزشمند تاریخی درباره منطقه عراق عجم (نواحی اصفهان، قم، همدان، ری، ساوه و گلپایگان)، در قرن ششم هجری است. علاوه بر ارزش تاریخی، «ذیل نفثه المصدور»، اثری ادیبانه و منشیانه و یکی از متون برجسته ادبیات کلاسیک فارسی به شمار می رود.

ذیل نفثة المصدور اثر نجمالدین ابوالرجاء قمی، یکی از مستوفیان ادوار اخیر دوره سلجوقی، اثری ادیبانه و منشیانه و یکی از متون برجسته ادب فارسی قدیم، از اواخر قرن ششم هجری است که با رونویسی حسین مدرسی طباطبایی، منتشر شده است.

این اثر نخستین بار بهنام «» در سال 1363 چاپ شده است.

متن مهم ادبی- تاریخی حاضر، دارای چندین ویژگی اساسی است که آن را در زمره بهترین متنهای فارسی برجای مانده از سده 6ق قرار داده است که برخی از آنها، به شرح ذیل است:

1. اثری پرمطلب در تاریخ وزارت است، موضوعی از تاریخ که هم با تاریخ مربوط است و هم با اندیشه سیاسی. این رشته در تاریخنگاری اسلامی، مورد توجه بوده و در طول قرون، آثاری شایسته در این زمینه نوشته شده است. اهمیت وزارت در جهان اسلام، در کنار سلطنت، به اعتبار نفوذ تفکر ایرانی- اسلامی و نیز پایبندی به نوعی مردمخواهی و نخبهگرایی در حکومت، از آن روی که وزارت، شامل مجموعهای از فرهیختگان و زبدگان ملت است، بر کسی پوشیده نیست. به هر روی، این اثر را باید در این زمینه، اثری مهم شمرد.
2. دوم ارزش ادبی این متن کهن است که با نثری پخته و سخته و در عین حال متأثر از زبان عربی، نگارش یافته و آن را از لحاظ نوشتاری در جایگاه والایی قرار داده است. بدون شک این کتاب میتواند موضوع چندین کار مستقل ادبی در حوزه زبان فارسی باشد.
3. سومین نکته، اهمیت آن از نگره تاریخ اجتماعی و فرهنگی ایران، به ویژه قم و نواحی آن در سده 6ق است. ظرایف و دقایقی که در این اثر در اینباره دیده میشود، میتواند مبنایی برای یک تاریخ اجتماعی و فرهنگی برای این بخش مکانی و زمانی از تاریخ ایران اسلامی باشد.

نثر این اثر، نثری منشیانه و بیشتر عبارات آن، به گونه امثال و حکم است و مؤلف «مرزباننامه» نیز به همین دلیل، آن را میستاید. اما باید توجه داشت که این اثر، آینه امثال و حکم رایج در زبان فارسی در آن عهد نیست، بلکه بیشتر عبارات آن، ترجمه از اشعار و عبارات و امثال عربی است که منشیان و ادیبان آن زمان، در آثار عربی آن دوره میخواندند و آگاهی و احاطه بر آن در آن روزگار، برهان بلاغت و ادب بود.

فهرست محتوا و فهرست نامها در پایان کتاب آمده است.